Het experiment ‘jurk uit India’ heeft de basis gelegd onder dit werkplan voor de ontwikkeling naar een productienetwerk. Het netwerk zal alle betrokkenen via een platform verbinden in open, gelijkwaardige en persoonlijke samenwerkingen. We gaan zo kleding maken met focus op kwaliteit, keuze en toekomstwaarde.
Deze blog is de eerste beschrijving van de onderliggende ideeën als een concreet plan om ze te realiseren.
Wat is er nodig om een jurk-op-maat in India te laten maken? Dat was het experiment ‘een jurk uit India’. In deze blog sluit ik dat af met de conclusies van de reis en iets over het vervolg op dit experiment.
Er is gelukkig weer alle aanleiding voor een blog. Na zoveel tijd is er natuurlijk nieuws te melden: een voorgenomen reis en een naam. En er is ook direct weer actie vereist: om de definitieve stofkeuze zo snel mogelijk aan mij door te geven.
In deze blog vooral een update over de ontwikkelingen van de afgelopen maanden. Het was erg stil, maar sinds 12 augustus is er dan ook hard gewerkt. Voor eind van het jaar zijn er elf jurken met aangepaste maten, eigen stofkeuze en gemaakt door eerlijk betaalde maaksters. Het lijstje met de verschillende kosten wordt ook duidelijker. Spannend hoe zich dat gaat verhouden met jullie individueel bepaalde redelijke prijs.
Onze hoogzomer is voor dit jaar voor het grootste gedeelte wel voorbij. Hoe staat met de daarvoor bedoelde jurk?! Daarover gaat deze blog.
Lastig kiezen voor een ander! Ik kan het eigenlijk al niet voor de pionierklanten, hoe onmogelijk moet het dan zijn voor Hemalatha. De volgende stap is dan ook niet, zoals vooraf bedacht, kiezen uit een selectie.
Ik vraag de pionierklanten zelf te shoppen, door per foto mee te kijken bij hun oriëntatie.
Als iets aanspreekt dan kan iemand het, bij wijze van spreken, nemen of beter bekijken. De kwaliteit is per foto te slecht te beoordelen, dat doet Hemalatha.
We gaan door tot iedereen gekozen heeft. Voor ons initiatief wordt dit het begin van een collectie stoffen.
In deze blog vind je de eerste foto’s.
Er zijn inmiddels al aardig wat ervaringen opgedaan in het experiment: een simpele zomerjurk laten maken door zelfstandig werkende naaisters op het platteland van India.
Die ervaringen leren vooral wat nodig is om verder te komen en dat heeft ook gevolgen voor de door de pionierklanten bestelde jurk.
In deze blog lees je meer over allebei.
Hoe meer je afwijkt van de gangbare confectiematen, hoe lastiger het is om kleding te vinden die goed staat en prettig zit. Niemand schijnt precies te passen in een confectiemaat. De kwaliteit van een individueel gecorrigeerde pasvorm maakt daarom al in dit prototype deel uit van het testen. Goed passend kan ook de verspilling beperken van niet verkochte of niet gedragen kleding.
Hoe we dat gaan doen en hoe je zelf je eigen maat kunt nemen: daarover gaat deze blog.
Deze stap is letterlijk uitwisselen: uitzoekwerk in India is de start voor dat van ons, dat weer voor hen en zo verder. Ik vind dit een spannende stap het interculturele in. Wennen aan de selectie vanuit een totaal andere kledingtraditie en referentie bij waardevol. Zoeken naar de waarde ervan in die van ons. Vertalen naar de toepassing in specifiek deze jurk. Meer ideeën zijn het gevolg, dat merk ik zelf en hoor ik van hen. Benieuwd hoe dat bij jullie gaat werken!
Samen een jurk realiseren: pionierklanten hier met naaisters op het platteland van India.
Technisch is het simpel, dankzij ICT en smartphone zijn wij al rechtstreeks verbonden met een zo onvoorstelbaar andere werkelijkheid als die van vrouwen op het platteland van India. Heel wat lastiger is het interculturele menselijke contact zelf.
Maar het moet kunnen: samen stap voor stap uitproberend waarde tot stand brengen, op de tast en waarschijnlijk vooral door niet te stoppen. Deze blog beschrijft wat we precies gaan doen.
